8. استقلال شخصیت

بسم الله الرحمن الرحیم

علیرغم دوران کودکی که کودک امنیت خودش را در وابستگی و پناهندگی به والدین می‌بیند، دوران نوجوانی، دوران استقلال شخصیت و هویت است. لذا نوجوان از هرنوع وابستگی مخصوصا به والدین، گریزان است و به شدت دنبال استقلال طلبی است. مثلا دوست ندارد در مهمانی هایی که والدین شرکت می‌کنند، حضور داشته باشد. و می‌خواهد خودش انتخاب کند که در چه مهمانی هایی شرکت کند. در مسائل مالی، دیگر دوست ندارد از پدر و مادر پول بگیرد و می‌خواهد استقلال مالی داشته باشد، لذا اگر در مضیقه باشد پیشنهاد کار می‌دهد. در موقع خرید می‌خواهد خودش انتخاب کننده باشد و نوع و رنگ و جنس لباسش را خودش انتخاب کند نه والدین او. دوست دارد مسیر های طولانی را دیگر خودش برود و برگردد، لذا نوجوان از اینکه مسیر مدرسه اش دورتر از منزل باشد، نه تنها ناراضی نیست، بلکه لذت هم می‌برد. خب والدین باید در این دوران چکار کنند؟ والدین در این دوران نه تنها نباید حس استقلال طلبی او را سرکوب کنند و آن را به اطاعت پذیری بکشانند، بلکه باید تأمین کننده حس استقلال نوجوان باشند. نوجوان دوست دارد حس مالکیت داشته باشد، لذا باید مالکیت او محترم شمرده بشود، والدین باید محدوده ای را برای او تعریف کنند و در آن محدوده به نوجوان مالکیت بدهند و حس مالکیت نوجوان را تأمین کنند، مثل انتخاب لباس؛ اجازه بدهید زنگ های مختلف و جنس های مختلف را خودش تجربه کند، شما موقع خرید فقط مشورت بدهید تا خودش تفاوت جنس ها و رنگ ها را ببیند، بفهمد و تجربه بکند. توی خرید های شخصی‌اش اجازه بدهید با میل خودش انتخاب کند، توی انتخاب هایش استقلال داشته باشد تا انتخاب کردن را تجربه کند، تا در خرید ها و انتخاب های خودش آزمون و خطا داشته باشد، اینها به انتخاب های در آینده‌اش، بسیار کمک می‌کند. هیچ‌وقت به نوجوان‌تان پول توی جیبی را قطره چکانی ندهید، برایش امکانی فراهم کنید که پول را در مکانی قرار بدهید تا او تقاضا نکند، بلکه هر موقع پول لازم داشت، از آن مکانی که شما برایش در نظر گرفتید، پول مورد نیاز خودش را بردارد. مثلا پول یک ماه را در یک مکانی برایش قرار بدهید تا هروقت نیاز داشت برود و از آن پول بردارد. هم شخصیت او حفظ می‌شود و هم مدیریت مالی یاد می‌گیرد. یاد می‌گیرد این پولی که برایش در نظر گرفته شده است را تا یک ماه مدیریت کند، لذا نه مکان پول را عوض کنید و نه مقدار پول را کم و زیاد کنید.

به نوجوان خودتان حق رأی بدهید، یعنی در مسائل مختلف خانواده، نوجوان مشاور شما باشد. او را آدم حساب کنید، و از او نظر خواهی کنید، در مسائل مربوط به خودش بدون اطلاع او اقدامی نکنید و او را در عمل انجام شده قرار ندهید بلکه اگر قرار شد برای او تصمیمی بگیرید یا برای او چیزی بخرید، حتما او را از قبل در جریان قرار بدهید. به نوجوان‌تان مسئولیت بدهید به جای بارکشی. مثلا یکی از مسئولیت های زندگی که دوست دارد را به او بسپارید، نه اینکه بجای مسئولیت دهی، از او بارکشی کنید. مثلا خرید نان صبح خانه را به نوجوان بسپارید به این اسم که می‌خواهم مسئولیت‌دهی کنم به نوجوان. این مسئولیت دادن نیست، این بارکشی از نوجوان است. برای نوجوان خودتان حریم قائل باشید، او در این دوران دوست دارد حریم داشته باشد و دیگران برای او حریم قائل باشند. لذا همه چیز را دوست دارد مخفی کند تا کسی از کار های او سر در نیاورد. دوست دارد همه چیز خودش قفل داشته باشد، از دفتر خاطرات تا لیست مخاطبین، گوشی موبایل، کمدشخصی و کیف و وسایل دیگرش دوست دارد همه قفل دار باشند، تا حریم داشته باشد. لذا والدین نباید سعی کنند در وسایل و حریم او تجسس کنند و مدام سَرَک بکشند، بلکه باید حریم او را محترم بشمارند و القای امنیت و اعتماد و اطمینان کنند. ناگهانی وارد اتاق او نشوند و مخفیانه در حریم او سر نکشند، بلکه مراقب او باشند و القای امنیت و اطمینان به او داشته باشند.