۲۰. آفت دریغ کردن محبّت از نوجوان

بسم الله الرحمن الرحیم

یک تفکر غلطی که در برخی از خانواده ها وجود دارد، این است که احساس می‌کنند از دوران بلوغ باید روابط فیزیکی‌شان را با نوجوان کم کنند، لذا خیلی از محبّت هایی که در دوران کودکی برای فرزندشان داشتند، مخصوصا برای آقا پسر خودشان، از دوران بلوغ یواش یواش فاصله ایجاد می‌کند و آنها را از نوجوان‌شان دریغ می‌کند.

در حالی که نه تنها نوجوان به این محبّت ها نیاز دارد، بلکه نیازش چند برابر شده است. نوجوان نیاز دارد که گاهی اوقات دراز بکشد و سرش را روی پای مادرش بگذارد و مادرش دست نوازش روی سر او بکشد، موهایش را با دستش نوازش بکند، صورتش را نوازش بکند و به او ابراز محبّت کند و رفتارها و محبّت هایی که در چهارچوب حیا انجام می‌شود نه تنها بد نیست، بلکه بسیار به سلامت نوجوان شما کمک می‌کند.

لذا در این دوران سعی کنید محبّت های خودتان را به نوجوان بیشتر کنید نه اینکه محبّت های قبلی را هم از او دریغ کنید. بسیاری از آقا پسرها از پدرانشان گِله دارند که برای ما وقت نمی گذارند، و وقتی را برای ما اختصاص نمی‌دهند و اینها در دوران جوانی دچار عقده های خاصی می‌شوند و با خودشان قرار می‌گذارند که حتما این کمبودهایی که پدر ما و مادر ما برای ما کم گذاشت را حتما من برای بچه‌ام جبران کنم و احساس نارضایتی به والدین خودشان دارند.

نوجوان احتیاج دارد که هر چند وقت یکبار به بهانه های مختلف برایش جشن گرفته بشود، جشن  بلوغ، جشن تکلیف و پدرش او را در آغوش بگیرد و ابراز محبّت داشته باشد. توصیه ما به پدرها این هست که نوجوان خودتان را مخصوصا نوجوان پسر را به بهانه  های مختلف در آغوش بکشید و آن گرمای وجود شما را حس کند.

هرچه محبّت شما در این دوران به نوجوان بیشتر باشد، سلامت فکری و رفتاری او بیشتر خواهد شد.